Pen in de vriezer en kinki mannen

Een tijdje terug had ik een pen besteld, maar die deed het niet. Ik heb toen het bedrijf gemaild, en  kreeg de vraag terug of ik de pen al 8 uren in de vriezer had gelegd, en daarna goed geschud had. Is dit een grap. Ik heb teruggestuurd dat ik het niet normaal vind om een nieuw gekochte pen eerst 8 uren in een vriezer te leggen, en dat hij zelf maar in de vriezer moest gaan zitten. Oké, dat na de komma heb ik niet gezegd. Dit voelt een beetje alsof je een frikandel koopt bij de snackbar, maar je hem ongefrituurd mee krijgt. En dat je dan met je ongefrituurde frikandel teruggaat naar de snackbar, en dat ze dan zeggen ‘heeft u al geprobeerd om de frikandel in de frituurpan te doen?’. Ik heb helemaal geen zin om een pen in de vriezer te leggen.

Vorig jaar ben ik erachter gekomen dat er een soort geheimtaal is voor mensen die kinki zijn. Soms voel ik mij echt een noob. Eenmaal in het gesprek zei hij dan “ik ben wel van de kinki dingen”. Of ik het niet uit zijn tekst gehaald had. Uhhhh, nee? Wat had ik moeten lezen? Voor iedereen die dit niet weet: als er staat dat ze niet van vanille houden, betekent dit niet dat ze niet van vanille ijs houden. Nee, dat staat voor dat ze kinki zijn. Iets als “not the vanilla type”. Als een man dit zo expliciet in zijn bio zet op een date app, kan je er wel vanuit gaan dat hij maar op één ding uit is. Voor je het weet hang je in de touwen aan zijn plafond te slingeren met een bal in je mond. Enfin, van date apps krijg ik sowieso een slappe piemel. Ooit had ik eens een gesprek met iemand die in het ziekenhuis werkte, op de afdeling radiologie. Die vertelde dat er regelmatig mensen binnenkwamen die per ongeluk op een bierflesje gevallen waren. Met hun anus. Of nét naast de bank op de wijnfles waren gaan zitten. Als ik een rotdag heb, denk ik altijd even hier aan. ‘Ik hoef tenminste niet naar radiologie met een stuk wijnfles in de anus’. De walk of shame is er niets bij.

Ik hoef tenminste niet naar radiologie met een stuk wijnfles in de anus

We weten natuurlijk dat ik wel genoeg andere walk of shames heb gelopen, maar dáár gaan we het nu niet over hebben. Ik lig met mijn kat op de bank boterkoek te eten en naar Nina Simone te luisteren. Waar is die goede oude tijd gebleven met de spannende avonden? De avondklok komt mij mijn neus uit. De rek is er uit, weg met de avondklok. Ik wil spanning. De spanning om tijdens de avondklok naar buiten te gaan, is ook niet meer spannend. Zelfs in de weekenden lig ik als een stuk perkament om 23:00 uur in bed. Ik heb zin om lekker te dansen, uit mijn bol te zijn, even uit mijn pan te gaan. Nee, niet in de woonkamer Gerda, op een feest! We zijn met z’n allen wel een stuk creatiever geworden, zo met al die lockdowns. Net als het nummer van Hans Teeuwen waarin hij zingt “wat moet ik met m’n lul in de lockdown”. Nou, Hans. Met een vagina kan je op het moment ook vrij weinig.

Tabé.